Στα παλαιότερα χρόνια υπήρχε ένα υποστηρικτικό πλαίσιο γύρο από την οικογένεια. Το ρητό ‘Θέλεις χωριό για να μεγαλώσεις παιδί’ ήταν κοινός αποδεκτό και κάπως έτσι και γινόταν η ανατροφή παιδιών. Παρόλο που δεν ήτανε πάντα ιδανικά αυτά τα πλαίσια, είχαν πολλά να προσφέρουν στα παιδιά.
Ο Steven Biddulph στο βιβλίο του ‘Μεγαλώνοντας αγόρια στον 21ο αιώνα’ τονίζει ότι τα πλείστα αγόρια στην εφηβεία φτάνουν σε μια ηλικία που πλέον η επιρροή των γονιών είναι πολύ μικρή. Κάποια στιγμή, μας λέει, « το πνεύμα ενός αγοριού μεγαλώνει πολύ για να το συγκρατήσει μόνο μια οικογένεια».
Αυτό δεν σημαίνει με καμία έννοια ότι η δουλεία των γονιών έχει τελειώσει αλλά σ’ αυτή την ηλικία τα αγόρια έχουν ανάγκη να βάλουν την ενέργεια τους κάπου και να βρουν κάποιο νόημα και μια κατεύθυνση. Σε αυτή την περίοδο μας λέει ο Steven Biddulph, γύρο στα 14, είναι που ο ρόλος του Μέντορα είναι πολύ σημαντικός για να δράσει σαν ένα χέρι που να σταθεροποιεί κατα την διάρκει αυτής της μεταβατικής περιόδου.
Ο ρόλος του μέντορα διαφέρει πολύ από τον ρόλο του γονιού και ο έφηβος σχετίζεται πολύ διαφορετικά με τον Μέντορα από ότι με τους γονείς. Ο πατέρας και φυσικά συνεχίζει να αποτελεί σημαντικό μοντέλο για το παιδί αλλά σε αυτή την ηλικία το παιδί προσπαθεί να βρεί τον δικό του εαυτό ξεχωριστά από τους γονείς και έξω απο την οικογένεια.
Στα παλαιότερα χρόνια ο Μέντορας μπορούσε να είναι κάποιος ενήλικος άντρας από το κοινωνικό πλαίσιο ή τότε υπήρχε η διαδικασία της Μαθητείας της Επαγγελματικής, που ήταν η ένταξη ενός παιδιού σε ένα επάγγελμα υπό την καθοδήγηση και επιρροή του επαγγελματία ‘δάσκαλου’.
Σήμερα με τις αλλαγές στην κοινωνία και στις οικογένειες πολλά αγόρια δεν έχουν αυτή την επιρροή και αυτά τα μοντέλα Μέντορες. Αγόρια που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα για τον οποιοδήποτε λόγο έχουν ακόμα περισσότερη ανάγκη από τέτοιες επιρροές ανδρών που μπορούν να δώσουν ένα υγιείς μοντέλο του τι σημαίνει ενηλικίωση.
Κάποια κενά σε αυτούς τους ρόλους του Μέντορα στην σημερινή κοινωνία καλύπτονται από προπονητές διάφορων αθλημάτων που μπορούν να παρέχουν ένα μοντέλο και μια καθοδήγηση. Αν και ο προπονητής πρέπει να μπορεί να είναι όντως ένα κατάλληλο μοντέλο. Επίσης ίσως και ο Νούνος του παιδιού να μπορεί να είναι σε αυτό τον ρόλο για το βαφτιστικό του.
Σαν κοινωνία είναι σημαντικό να βοηθήσουμε τα έφηβα αγόρια να μην ‘χάνονται’ κατά την εφηβεία και να μην ολοκληρώνεται η μετάβαση στην ενηλικίωσης. Αυτό όχι μόνο θα ωφελήσει τα ίδια τα παιδιά αλλά και την κοινωνία ευρύτερα.
Θάλεια Δημητρίου
ΒSc Ψυχολογία/PGCC Συμβουλευτική
MSc Ειδική Εκπαίδευση
DIR Advαnced Floortime Therapist/Parent Coach , registered ICDL
Εκπαιδευόμενη στη Συστημική Ψυχοθεραπεία – ΚΕΠΑΨΥ
αναγνωρισμένο από την EFTA, European Family Therapist Association
